Neredesin Anne
"Bu kadar çok özledim..."
“Mübarek kılınmış bu toprağın gerçek sahipleri olduğunuzu gösterdiniz. Maddi güç değilmiş mesele. İman gücüymüş.”
“Mesela rüya görmekten vazgeçtiğim günü hatırlıyorum. O karar için de kendimi esefle kınıyorum.”
Havva Rana Çoban
“Uyandım, yıllardır uyandığım uykular gibi. Yeni bir güne selam verme bahtı ile.”
“Bir kez Gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil / Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil”
“İki yakamdan tutmuş bırakmıyor gülüşlerin / Gözümü kapatınca gözlerin geliyor aklıma”
Onlar, hüznün sarı altın yaprakları… / Oysa yemyeşil Aksa’da oynamalıydılar!
Ev, insanın gönlüdür. Gönül insanın sarayıdır. Sevilince, sevdiklerimizin sarayında yaşarız onlarla bir olur evimiz, sarayımız. Maddi evlere gelince onlarda ruhlarımızın koruyucusu bedenlerimizi muhafaza etmek içindir.
“Zoru kabul edemiyoruz, acıyı hissetmek istemiyoruz ve en zoru da ne biliyor musun Arif?”
Anlayamazsın İstanbul’u / Geçmişinle yüzleştirir