Dilbeste
Fırat Kızıltuğ’un Türk musikisi tarihi üzerine yazdığı kitap olan Dilbeste’yi inceledim.
Fırat Kızıltuğ’un Türk musikisi tarihi üzerine yazdığı kitap olan Dilbeste’yi inceledim.
“Uyandım, yıllardır uyandığım uykular gibi. Yeni bir güne selam verme bahtı ile.”
“Bir kez Gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil / Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil”
“İki yakamdan tutmuş bırakmıyor gülüşlerin / Gözümü kapatınca gözlerin geliyor aklıma”
Onlar, hüznün sarı altın yaprakları… / Oysa yemyeşil Aksa’da oynamalıydılar!
“Derman diye sen de gözün yaşına / Sarılınca beni anlarsın oğul.”
Ev, insanın gönlüdür. Gönül insanın sarayıdır. Sevilince, sevdiklerimizin sarayında yaşarız onlarla bir olur evimiz, sarayımız. Maddi evlere gelince onlarda ruhlarımızın koruyucusu bedenlerimizi muhafaza etmek içindir.
“Zoru kabul edemiyoruz, acıyı hissetmek istemiyoruz ve en zoru da ne biliyor musun Arif?”
Anlayamazsın İstanbul’u / Geçmişinle yüzleştirir
Ve dönüp gidin, bakmayın ardınıza / Tuzlu acılarla dindireceğim susuzluğumu