‘Bilgeyi niçin seviyorsun’ diyordu?
Derin ve içten bir tebessümle yüzüne baktım ve,
O benim hüznümü sağlama alma sebebim,
Hayattaki sözsüz bestem,
Huşu ile dinlediğim şarkımdır…dedim.
O benim, yüce dağları aşıp da gelen ırmağım
Avuç avuç dertlerimden yunduğum şifa kaynağım
Kana kana içtiğim ab-ı hayatım
Berrak yüzümdür… dedim.
O benim, yüzüne baktığımda fersah fersah yüzdüğüm
Kilometrelerce öteden hiç usanmadan serçe hafifliğinden gelenim
Göçmen kuş olup sımsıcak iklimlere konanım
Tek cümle, okyanus ferahlığımdır… dedim.
Varlığına şükürler olsun dediğim
Hoş güzelliğinde kaldığım
Dokunduğu kimsede açan çiçeklerini saydığım
Onurlu bir hayat uğruna
Sessiz sedasız yaşayanımdır… dedim.
“Sen merhamet sen rüzgar sen tiril tiril kadın
Sen bir mahşer içinde en aziz yalnızlığı yaşadın
Sen başını çeviren cellat başının güne
Sen öyle ki sen diye diye seni anlayamayız
Şehrazat ah Şehrazat Şehrazat
Sen sevgili sen can sen yarsın.”
Ezcümle;
Uzaktan da olsa bir dostunu görecek olsan yine de çok heyecanlanmaz mısın?..
Bana hiç sormayın
Gün bitmez olur…
“Şehrazat ah Şehrazat Şehrazat
Sen sevgili sen can sen yarsın.”
Erdem’in, iyiliğin yaşayan efsanesidir…dedim.
Hamdolsun Allah dedim uyandım…
Aşk ile Hû…
Şifanur ÖZÇELİK ŞİRİN