En Baştan Yazacağım

 

 

Gölgemi çiziyorum bir duvara,

Kalemimin ucunda yalnızca sen…

Yüreğimi çivilesem, dönüp arkanı gitsen…

Yine yastığımın dibindesin…

Savruluyorum rüzgârları nefesim olan bulutların ötelerine…

Uzağındayım özlemlerin renklerini hayale değdirmenin…

Yazılmaz, çizilmez, dile gelmez düşlerin yamacında,

Asırların çizgisizliğindeyim…

Elimi tutsan gözlerimden düşeceğim…

Tutmasan ellerimden…

Güneşin doğmadığı bir yerde,

Üzerime dikilmiş bir tenin hemen altındayım…

Hiç başlamamış olanın, hiç bitmemesini istemek gibi, hiç var olmamış gibi seni sensiz yaşamak…

Seni saklamak…

Olmanın her zerresinde…

Düşledikçe eksilmek…

Eksildikçe var olmak, düşüncelerinde…

Bir hâl olmak, gönlünün âhâlinde…

Susmak…

Bırakmak kendini boşluğa…

Yalnızca susmak…

Seni bilerek…

Seni göze alarak…

Akıtmak zamanı hayat testi’sinden…

Dökülmek…

Ömürden…

Düşen her yapraktan, karışmak toprağa…

Sığınmak… Gölgesine güneşin…

Dağlar büyütmek…

Gözlerin mahyasında…

Yılların beşiğinde sallamak kederi…

Uyutmak acıları, dizlerinde…

Ağlamak…

Emzirdikçe kirpikleri…

Yaşlanmak…

 

Aralarından geçiyorum satırlara bürünmüş perdelerin…

Seni buluyorum, kayboldukça içinde…

Bil ki, gideceğim bir gün, hiç gelmemişken…

Geleceğim de bir gün, hiç gitmemişken…

Durağım o ki, aşkın denizlerde

Rüzgârlarım gemine hiç yaslanmamışken…

Dönüp her an seni, en baştan yazacağım…