Bir Mektup Olup

Hakan Artik

 

Gönlümün kıyısına yanaşıp da sorarım kendime,
Sahi ben, kaç yaşımdayım…
Nereden düşüyor yaprağı, hangi ağaçtandır bilmem,
Sularımın dibinden yüzeyine batan sandalım…
Uçurumlarım tutunmaz dağlara, yorarım güneşi,
Hayatın fırçasından fırçamdan boy’atmaz son dalım…
Kürekleri yüreğimden çeken balıklar sarar ayı,
Çağır gökleri, kuşları, göçleri, yağmurları,
Her yerimden gözlerim kapalı, sararayım…
Yaslanırım, sırtımı dönemediğim zamana,
Bırak artık beni, renklerimden sayfalara karışayım…
Belki sonrası kırk, belki birkaç bin kırık…
Her pencere kenarında yeniden yeniden yaşlanayım…
Güvercinlere kim mektup yollar ki…
Uçur beni maviliklere, yazsın beni yokluğum,
Bir mektup olup, yalnızca, boşlukların gözlerine dolayım…

admin

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir